Pięciu skazanych w Zakładzie Karnym brało udział w programie z zakresu kształtowania umiejętności społecznych i poznawczych „Po drugiej stronie lustra”.

Samobójstwo jest to poważny problem zdrowotny. Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) usiłowanie samobójstwa zdarza się przeciętnie co trzy sekundy, a samobójstwo dokonane w przybliżeniu co minutę. Można zatem stwierdzić, że więcej osób umiera z powodu samobójstwa, niż w wyniku konfliktów zbrojnych.

Dostępne informacje z zakresu samobójstw w warunkach ZK, pozwalają badaczom na wyodrębnienie szeregu czynników ryzyka. Dane wskazują również na zmniejszenie liczby samobójstw po wdrożeniu odpowiednich programów profilaktycznych.

Do zakładów karnych trafiają ludzie z indywidualnym bagażem doświadczeń i problemów. Często są to ludzie okaleczeni psychicznie w wyniku stykania się z rożnymi formami patologii, uzależnieni od substancji psychotropowych, często także występują u nich zaburzenia osobności i choroby psychiczne. Zmiana sytuacji społecznej powoduje u nich pogłębienie się nieprawidłowości; na niepewność reagują w typowy lub aktualnie jedyny sposób- poprzez agresje, przemoc, bunt, zachowania autoagresywne czy akty samobójcze. Resocjalizację można rozumieć jako proces ponownego przywracania człowieka społeczeństwu, kształtowaniu pożądanych cech osobowości, ponowne wielokierunkowe wychowanie

Służba Więzienna podejmuje szereg oddziaływań penitencjarnych w celu wyeliminowania zachowań autoagresywnych i suicydalnych. W dniach 28.06-05.07.2021 w Zakładzie Karnym w Siedlcach 5 skazanych brało udział w programie z zakresu kształtowania umiejętności społecznych i poznawczych „Po drugiej stronie lustra” w ramach profilaktyki presuicydalnej I rzędu. Zajęcia prowadzone były przez autorki programu szer. Grabowską Monikę- młodszy wychowawca działu penitencjarnego oraz Joannę Skaruz- młodszy psycholog działu penitencjarnego. Na podstawie dostępnej literatury wyodrębniły one kilka obszarów pracy ze skazanymi. Założyły, iż zwiększenie samoświadomości i poszerzenie umiejętności m.in. w zakresie komunikacji, radzenia sobie ze stresem, umiejętności poszukiwania i budowania sieci wsparcia, zaradności i umiejętności poszukiwania konstruktywnych sposobów rozwiązywania sytuacji trudnych, budowania świadomości własnych zasobów i poczucia wartości, może przynieść korzystną zmianę w funkcjonowaniu osadzonych.

Osadzeni z wielkim zaangażowaniem uczestniczyli w zajęciach. Chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami. Pozytywna atmosfera panująca w grupie warsztatowej, spowodowała, iż nie wstydzili się mówić o sytuacjach dla nich ciężkich, czy nawet wstydliwych. W miarę trwania programu nabierali większej śmiałości i otwartości. Przy użyciu ankiety ewaluacyjnej przeprowadzonej na ostatnich zajęciach, udzielili pozytywnej informacji zwrotnej odnoście zasadności przeprowadzania tego typu zajęć w warunkach zakładu karnego.

opracowanie: szer. Grabowska Monika / zdjęcie: por. Turyk Przemysław