– Siedlce mogą mieć profesjonalny stadion biegowy – przyznaje w rozmowie z nami Grzegorz Staręga, trener Uczniowskiego Klubu Sportowego Rawa Siedlce. Piątkowa uroczystość otwarcia tras narciarskich Siedlce – Sekuła stała się okazją do puszczenia wodzy fantazji.

Grzegorz Staręga – trener narciarzy UKS Rawa Siedlce, którzy wywalczyli w minionym roku 4 medale Mistrzostw Polski Juniorów. W punktacji łącznej Narodowego Programu Rozwoju Biegów Narciarskich „Bieg na Igrzyska” narciarze z Siedlec zajęli 5 miejsce w Polsce na 68 sklasyfikowanych klubów, a reprezentujący UKS Rawa Siedlce Maciej Staręga jako 4 siedlczanin w historii olimpiad reprezentował Polskę podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich Soczi 2014.

SPIN: Młodzi narciarze z UKS-u Rawa Siedlce w końcu doczekali się godnych warunków.

Grzegorz Staręga: Długo przymierzaliśmy się do tego, żeby nasze trenowanie przybrało wymiar profesjonalny. Pierwsza rzecz jaką należało zrobić to podpisać porozumienie z nadleśnictwem, które jest gospodarzem tego terenu.

A potem zaczęliście urządzać trasy. Jakie one są?

Mamy trasy do stylu klasycznego, dowolnego i łyżwowego. Najkrótsza trasa sprinterska wokół magazynu liczy tysiąc sto metrów, potem jest trasa dwukilometrowa, na trzy tysiące trzysta i najdłuższa pięciokilometrowa trasa do stylu klasycznego i łyżwowego. Wariantów jest bardo dużo. Trasy są oznakowane, są ich schematy.

W przeszłości był to teren wojskowy, czyszczenie go musiało być ciężką pracą.  

Kiedy wojsko opuściło ten teren wkradła się dzika roślinność i trzeba było to wszystko usunąć, wykarczować. Ogromu pracy, jaki został tutaj wykonany nie jestem sobie w stanie w tej chwili wyobrazić.

To, jak w tej chwili wygląda ten teren jest zasługą tylko i wyłącznie klubu, rodziców i dzieci, bo to Wy stworzyliście trasy. Zrobiliście je czynem społecznym. Ich otwarcie było świętem młodych narciarzy i ich rodziców.

Tylko w jedności siła. Skupiliśmy wokół siebie dużą grupę rodziców, którzy mają u nas w klubie swoje dzieci i oni podjęli się wykonać tę pracę. Ręcznie usuwaliśmy korzenie, śmieci, drut kolczasty i wyrównywaliśmy teren. A tu były doły, koleiny, można powiedzieć okopy.

Jaki jest efekt końcowy?

Ten stan nie jest jeszcze zadowalający, bo marzy mi się, aby w miejscu, w którym jesteśmy urządzić typowy stadion biegowy. Wymaga to pewnych nakładów i ustaleń, ale przed sobą mamy teren, który na to pozwala. Po usunięciu infrastruktury powojskowej można byłoby poszerzyć trasy tak, żeby zawodnicy mogli przygotować się do biegu, przeprowadzić rozgrzewkę czy przebrać się po zawodach. Marzy nam się wykorzystanie oświetlenia, które pozostało po wojsku, bo słupy i lampy są w dobrym stanie, brakuje jedynie linii energetycznej.

Brzmi niewiarygodnie – możliwości treningowe dla młodych biegaczy nawet wieczorem.

To byłby ewenement, bo faktycznie oświetlenie pozwoliłoby na korzystanie z tras do późnych godzin. Wiadomo, że na nartach biegamy zimą kiedy dzień jest krótszy. Tak dzieje się w Skandynawii. Trasy są oświetlone i nic nie stoi na przeszkodzie, aby wyjść na nie po ciężkim dniu pracy i zrelaksować się biegając na nartach.

Urząd miasta nie wsparł Was w tych pracach. Nie dostaliście na trasy ani złotówki. Miejmy nadzieję, że będzie inaczej jeśli chodzi na przykład o oświetlenie.

Zrobiliśmy pierwszy krok. Myślę, że był on duży i myślę, że będzie to zauważone, a samorząd w jakiś sposób wesprze nasze działania. Żeby osiągnąć poziom naprawdę światowy, trzeba włożyć dużo środków. Nam się marzy, żeby coś takiego powstało, ale też zdajemy sobie sprawę z uwarunkowań w jakich egzystujemy. Mam nadzieję, że krok po kroku, korzystając być może z funduszy unijnych, uda nam się osiągnąć produkt finalny. A tym byłby stadion z wypożyczalnią nart, zapleczem. Myślę, że to wszystko jeszcze przed nami.