Monika jest studentką 5 roku siedleckiego uniwersytetu, porusza się na wózku i pewnie jutro będzie można zobaczyć ją w jednym z programów „śniadaniowych”. Monika kilka razy „śmignęła” przed kamerą po najbardziej znanym podjeździe w Polsce i pyta: Czy ja robię problem, bo stopnie w schodach są za wysokie dla osoby pełnosprawnej?

TVP1, TVP2, Polsat, TVN, gazeta.pl i portale typu demotywatory.pl czy wiocha.pl – Siedlce znowu znalazły się w centrum zainteresowania niemal całej Polski. Tym razem powodem żartów jest podjazd dla wózków i rowerów wybudowany niemal 2 lata temu przy ul. prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego. Jedno zdjęcie opublikowane na portalu społecznościowym wywołało falę krytyki pod adresem siedleckich władz i wykonawcy inwestycji. Są osoby, które tego „niusa” po prostu nie rozumieją.

Miasto idealne to utopia

– Miasto idealnie przystosowane dla osób niepełnosprawnych to utopia – przyznaje w rozmowie z nami Beata Gulati, dyrektor Centrum Kształcenia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych UPH Siedlce. – Ale Siedlce i nasza uczelnia są takim osobom przyjazne, dlatego spokojnie podeszłam do tematu, czyli poprosiłam o wypowiedź, moim zdaniem ekspertów w tej dziedzinie – dodaje.

Tymi ekspertkami były dwie niepełnosprawne studentki UPH. Dziewczyny pojechały na słynny podjazd i przetestowały go.

– Otrzymałam od nich sprawozdanie, które mnie uspokoiło – mówi Gulati.

– Moim zdaniem z podjazdem nie ma żadnego problemu – komentuje Monika, jedna z testujących”. – Na pierwszy rzut oka może faktycznie wydawać się niedostosowany, ale kiedy już się po nim wjeżdża wcale nie ma się takiego odczucia. Jest zrobiony pod odpowiednim kątem, nie boję się, że spadnę, są barierki, których mogę się trzymać. Jest dużo zakrętów, ale według mnie podjazd zdał egzamin. Czy ważne po jakim czasie znajdę na górze? Dla mnie nie, bo najważniejsze, że mogę sama na nią dotrzeć – dodaje.

Inny punkt widzenia

Konstrukcja stała się pośmiewiskiem, a w internecie pełno jest komentatorów mających, ich zdaniem lepsze rozwiązania. Problem w tym, że zdecydowana większość tych „ekspertów” to osoby pełnosprawne.

– One często widzą dany problem inaczej. My, osoby poruszające się na wózku nie wypowiadamy się w kwestii czy schody dla osób pełnosprawnych mają mieć takie czy wyższe stopnie – zauważa kobieta. – Windy psują się i zacinają, a dla platform często kluczyk ma osoba trzecia. Z podjazdem wykonanym pod odpowiednim kątem takich problemów nie będzie. Windę można szybciej zniszczyć – wylicza na jednym wdechu studentka.

Technika, w przeciwieństwie do siły mięśni jest zawodna. Zdaniem Moniki najmniej praktyczne są metalowe szyny.

– Są robione pod tak wielkim kątem, że boję się z nich korzystać, bo tracę balans. Tutaj wszystko jest w odpowiedniej szerokości, są barierki odpowiednie na rozstaw rąk jeśli ktoś ma inne techniki wjazdu – podkreśla kobieta.

Czy Polak zmądrzeje po szkodzie?

Monika całego szumu medialnego nie rozumie. Jej zdaniem media powinny interweniować tam, gdzie podjazdów nie ma wcale.

– Ten jest na uboczu i wątpię żeby niepełnosprawnych korzystających z niego było aż tylu, żeby było z czego robić problem. Dlaczego ludzie mieszkający w bloku na 10 piętrze nie robią problemu za każdym razem, gdy popsuje się winda? – zastanawia się studentka.

Oczywiście nie jest tylko pięknie i kolorowo. Warto przy okazji całej tej sytuacji zwrócić uwagę na fakt, że przy budowie konstrukcji w zamyśle przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych obecni powinni być … sami niepełnosprawni.

– Konsultacja, konsultacja i jeszcze raz konsultacja – wylicza Beata Gulati. – W końcu powinniśmy zmienić swoje podejście w kwestii infrastruktury w mieście, bez ograniczenia do spełnienia suchych norm.

Przy sławnym już podjeździe konsultacje były. Niestety wykonane nie z inicjatywy urzędników i dwa lata po inwestycji.