Przez miesiąc pracownicy siedleckiej filii Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Warszawie działali na nieco zmniejszonych obrotach. Dosłownie. Wszystkim zredukowano wynagrodzenia o 20 proc. zmniejszając jednocześnie czas pracy o ok. 2 godziny.  

Sytuacja w siedleckiej filii Urzędu jest taka jak w pozostałych filiach i samej centrali. Wszyscy zaciskają pasa, bo budżet województwa mazowieckiego ledwo dyszy:„janosikowe” płacić trzeba, a wpływy z podatku od mazowieckich przedsiębiorców są najniższe od lat. WUP to jednostka organizacyjna marszałka zatem, jak nas w niej przekonują, nie było wyjścia i plan oszczędnościowy trzeba było wprowadzić.

– Na czas od 1 do 31 sierpnia wprowadziliśmy redukcję wynagrodzeń o 20 procent przy zmniejszeniu czasu pracy o około 2 godziny – mówi Wiesława Lipińska, rzeczniczka prasowa Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Warszawie i dodaje, że klienci jednostki nie poczuli różnicy. – Pracowaliśmy od godziny 8 do 16, ale pracownicy się wymieniali. Pracowali na przykład po 6,5 godziny. Mówiąc prost: mogliśmy chronić etaty przez takie jak te, czasowe rozwiązania, albo je likwidować. Zwolnienie to nie taka prosta sprawa a to wydawało się lepszym założeniem – dodaje.

Lipińska podkreśla, że w pierwszej połowie roku znacznie spadły wpływy podatkowe od mazowieckich przedsiębiorców i dochody samorządu województwa z tego tytułu należą do najniższych od 9 lat.
– Zarząd województwa zmuszony był do rozszerzenia planu oszczędnościowego i  zmniejszenia o 10 procent planu finansowego dla wszystkich jednostek samorządu. Nasz urząd musiał ograniczyć swój budżet i po analizach przygotowaliśmy odpowiedni plan. Od 1 września wszystko wróciło do stanu pierwotnego. Pracownicy dostają normalne wynagrodzenia – wyjaśnia rzeczniczka.

Czy w tym roku takie czasowe działania oszczędnościowe jeszcze się pojawią? Nie wiadomo. Wszystko będzie zależało od sytuacji finansowej Mazowsza.
– Formalnie plan oszczędnościowy był przewidziany do końca roku, ale te sierpniowe oszczędności pozwoliły na to, aby powrócić do sytuacji sprzed jego wprowadzenia – kończy Lipińska.