To, że w Siedlcach kolejne 4 lata władzę będzie sprawował Wojciech Kudelski nie zdziwiło specjalnie nikogo. Zdziwić mogły 3 fakty: koszmarnie wysoka przegrana Mariusza Dobijańskiego, wyjątkowo niskie poparcie dla Macieja Drabio i zdziwienie Mariusza Dobijańskiego na zdziwienie, że on się dziwi, że ktoś zarzuca mu „ostrą kampanię”.

A mi zostało w głowie kilka punktów.

1. Mariusz Dobijański, kandydat Platformy Obywatelskiej podczas kampanii informował ludzi, że będzie uwalniał miasto od absurdów, bo ono jest ich pełne. I sam popełnia pierwszy, bo jakby nie patrzeć sam przez 4 minione lata owe absurdy współtworzył jako koalicjant i jako przewodniczący rady miasta. Dodajmy, że jako takiemu przysługiwało mu prawo inicjatywy uchwałodawczej, czyli mógł „rzucić” jakiś dobry temat, żeby go radni rozgryzali. Przyznam, że nie pamiętam takiego.

2. Siedlczanie wybrali na prezydenta urzędującego prezydenta, który tak naprawdę nie przedstawił żadnego programu wyborczego, ale za to pokazywał co razem z koalicjantem zdziałał. Trzeba mu przyznać, że za wszystko dziękował i koniecznie podkreślić, że przecinał wstęgi razem z kandydatem PO. Został obdarzony zaufaniem, ale także, co warte podkreślenia, powiedział niemal wprost: jak mnie wybierzecie będzie tak jak teraz. Nawet konsekwencji nie można będzie po 4 latach wyciągnąć. No bo z czego, skoro nic nie obiecał?

3. Najbardziej merytoryczny był Maciej Drabio, ale widać, że mu to tylko zaszkodziło. Bo kogo obchodzą konkretne pomysły, z których będzie można kogoś rozliczyć kiedy na głównym placu Siedlec mężczyźni pokazują sobie kto ma większy i dłuższy billboard.

4. Niewiele tak naprawdę wiadomo o wizji miasta jaką miała kandydatka STS, ale chyba nie bardzo to kogokolwiek interesowało w kontekście dwóch rozpraw sądowych.

5. Dość brutalny plakatowy atak Mariusza Dobijańskiego wydał mi się brutalny nie dlatego, że on sam mógł coś z tymi korkami zrobić, tylko dlatego, że do prezydenta mówił na nich po nazwisku, co dla mnie osobiście jest przejawem braku wychowania jeżeli odnosimy się do osób starszych od nas.

6. Dwa razy wyborcze wirusy zaatakowały moją służbową pocztę. Raz jeden wirus mnie poinformował, że godzinami mógłby wyliczać zalety Mariusza Dobijańskiego i zachęcał żebym na niego weszła a raz miałam wejść na jednego dyrektora.

7. W komunikator wpadły mi z kolei dwa linki do Demotywatorów. Dziękuję bardzo.

8. No i zrobiłam coś… szukałam płyty „The Kudelsi”, bo to był zabawny akcent całej tej kampanii wyborczej, chociaż przyznam, że się nią rozczarowałam. Myślałam, że będą więcej śpiewać.

9. Zapamiętałam też idealny komentarz mojej ulubionej pani ze sklepu, kiedy w powyborczy poniedziałek poszłam po wysoko zmineralizowaną wodę od progu mówiąc: „Nie mam kaca tylko jeszcze nie spałam”. Na co ona: „Wybory?” Na co ja: „Piiiiiip piiiip.” Na co ona: „Kto wygrał?” Na co ja: „Prezydent.” Na co ona: „Przynajmniej wydawał się być miły.”

10. We wtorek, po 12 godzinach snu, wierząc że jest już po wszystkim, obudziłam się zapachem jajecznicy przygotowanej przez mojego partnera, przeciągnęłam się w łóżku, wyjrzałam przez okno i nie dociągnęłam się do końca. – A tak – usłyszałam za plecami a potem poczułam usta na swoim policzku. – Jeszcze parę dni musisz wytrzymać. Przecież wiesz, że te plakaty nigdy nie znikają tak szybko. Chociaż to, że patrzą trzej naraz to faktycznie niesmaczne – dodał patrząc na talerz.  

Mi to zostało. Ciekawe co innym?