Adam Końca o Leszku Szymańskim: - On jest często jako jedyny ma odwagę wejść na mównicę i powiedzieć to, co myśli. Fot. AB

Pracownice biura siedleckiej Rady Miasta są miłe i uczynne. – Dla pana to pewnie ciekawe sprawy. Nam już spowszedniały – mówi jedna z nich, podając mi spis interpelacji radnych piątej kadencji. To spory zielony segregator ze 157 kartkami.

Przez 52 sesje uzbierały się na nich aż 1293 interpelacje. Po marcowym posiedzeniu dojdzie kolejne 30. – Ale radny Szymański potrafi zaskoczyć? – pytam, kiedy sięgam po długopis i notatnik. – O tak, on zawsze wnosi coś nowego – odpowiada druga z pań, a na jej twarz wypływa uśmiech.
Tymczasem ja biorę się za liczenie. Do lutego Leszek Szymański, obecnie reprezentujący Ruch Przełomu Narodowego, złożył 105 interpelacji. W marcu dopiszę do nich jeszcze 4. Czy to rekord jak na Radę Miasta? Nim pomyślę o porównaniu z innymi radnymi, wciągają mnie tematy interpelacji Szymańskiego. Na 6. sesji prosił o „wyjaśnienie kwestii stanu szaletów miejskich”. Na 16. apelował, by ograniczyć prędkość samochodów na terenie Siedlec do 30 km na godzinę, „co wpłynie na zmniejszenie wypadków i kolizji”. 30 maja 2008 r. zaproponował zamontowanie w Urzędzie Miasta urządzenia do czyszczenia butów. Na sesji 48. żądał usunięcia z ogrodzenia Szkoły Podstawowej nr 7 reklamy z wyrazem „zatanista”. Wreszcie na lutowym posiedzeniu „Uznał za zasadne podjęcie starań, aby wizerunek Fryderyka Chopina nie był umieszczany na butelkach z alkoholem”.

Cholernie ciężko zasuwa

Adam Końca: - Leszek Szymański cholernie ciężko zasuwa w swoim terenie. Telefonuje, załatwia, umawia się z ludźmi. Fot. AB

– No tak, po każdej sesji gazety piszą, że jak zwykle miał wątpliwości i pytania – mówi radny Adam Końca. Liczę, że zadeklaruje się jako zwolennik Szymańskiego. Zamiast tego dostaję opowieść: – W poprzedniej kadencji był wiceprzewodniczącym Rady. Pewnego dnia przyszło nam go odwołać. Gdy posłuchałem uzasadnienia uchwały w tej sprawie, powiedziałem, że nie powinniśmy zachowywać się jak robaki i gąsienice, czyli zostawiać śluz, który brudzi to, co dobre. Wtedy zostałem zaszufladkowany jako ten, który z nim trzyma. Ale ja tylko przeciwstawiłem się skandalicznej formie ataku i zarzutom nie do przyjęcia – tłumaczy dość szybko Końca. A po chwili dodaje: – Leszek Szymański cholernie ciężko zasuwa w swoim terenie. Telefonuje, załatwia, umawia się z ludźmi. Solidny, aktywny radny. Ale wie pan, bardzo trudno go rozszyfrować.
Kłopotów z tym nie ma Mariusz Dobijański, przewodniczący Rady Miasta. – Bardzo rzadko się z nim zgadzam. Nie ulega wątpliwości, że nie darzymy się sympatią, dlatego moja ocena może być krzywdząca – zastrzega. A jaka to ocena? – Populista, bo w jego wypowiedziach nie zawsze chodzi o istotę – podsumowuje Dobijański.

Dobrze, że jest

Sam Szymański ma świadomość, że jest postrzegany jako postać kontrowersyjna. – To wynika z moich przekonań, czym powinien być samorząd – stwierdza stanowczo, kiedy spotykamy się w Urzędzie Miasta. Za drzwiami dogasa „jajeczko” pracowników UM. – Jestem wierny tym przekonaniom od roku 1990. Tymczasem, po tylu latach starań, prezydent Kudelski i poseł Tchórzewski odstąpili od budowy samorządu solidarnościowego, a przeszli na liberalno-postkomunistyczny. Mnie nie odpowiada to pomijanie najbardziej istotnych potrzeb. Zawsze będę stawiać na edukację, zdrowie czy właściwą politykę sprzedaży alkoholu. Przecież z mandatu mieszkańców mam być strażnikiem pewnych zasad. Jeżeli jestem źle odbierany albo ktoś mnie nie rozumie, to tym bardziej trzeba akcentować pewne sprawy, żeby wreszcie zrozumiano, o co w tym wszystkim chodzi. Dlatego będziemy się różnić z resztą Rady.
Te różnice zauważa też Końca, bo pełnym szacunku tonem nazywa Szymańskiego „samotnym białym żaglem”. – Dobrze, że jest. To głos rozsądku. Gdyby nie on, nikt na sesjach nie zająłby stanowiska w sprawie handlu w niedzielę czy niezwiększania ilości punktów sprzedaży alkoholu – mówi. – Radą rządzi bezwzględnie dyscyplina partyjna oraz zwyczajna matematyka, czyli sumowanie głosów PiS i PO. On jest często jedyną osobą, która ma odwagę wejść na mównicę i powiedzieć to, co myśli – dodaje. – Nie przesadzałbym. Dyscyplina jest stosowana bardzo rzadko, gdy chodzi o sprawy naprawdę kluczowe dla rozwoju Siedlec. Rada Miasta to nie wielka polityka, to problemy ludzi tu mieszkających – ripostuje Dobijański. Coś jednak musi być na rzeczy, skoro sam Leszek Szymański ocenia: – Radni są z reguły osobami upolitycznionymi, chociaż mówi się, że w samorządzie nie ma polityki.
Przewodniczący odwzajemnia się oceną Szymańskiego: – Oczywiście sam przedstawia się jako obrońca uciśnionych w „Domu nad Stawami” czy pielęgniarek ze szpitala wojewódzkiego, nie wspominając o kupcach. Wybierać sobie grupy społeczne, które mogą zostać pokrzywdzone, to moim zdaniem prosta rzecz. O wiele trudniej zaproponować kompromis. Dla pana radnego wszystko jest albo czarne, albo białe. A życie niestety często jest szare.
Zdaniem Końcy, okazuje się to wtedy, gdy ideowość Szymańskiego bywa używana przez radnych Siedleckiego Towarzystwa Samorządowego. – Wykorzystują jego temperament przy poruszaniu pewnych tematów. Traktują go jak zderzak, wypychają na pierwszą linię. A tam człowiek może się najbardziej poranić – komentuje.

Przekracza granice

Mariusz Dobijański: - Leszek Szymański wybiera tych, którzy nie będą mu dłużni. Fot. BG

Mariusz Dobijański jest jednym z najczęstszych bohaterów wystąpień Leszka Szymańskiego. Na sesji XXIX radny zarzucił mu łamanie statutu RM przez ograniczanie wolności słowa. 30 października ubiegłego roku w jego interpelacji padło natomiast pytanie, czy przewodniczący „w jakikolwiek sposób uczestniczy w tzw. aferze hazardowej”. – Przekracza granice, zwłaszcza atakując osobę, nie problem – uważa Dobijański. – Myślę, że robi to świadomie, bo personalnie wypowiada się najczęściej w stronę prezydenta, wiceprezydenta, skarbnika, mnie czy mojego zastępcy Adama Bobryka. Strasznie nie lubię tych sytuacji, bo łatwo jest kogoś naznaczyć, a o wiele trudniej zdjąć taki zarzut.
– Pytam ludzi, którzy na każdej sesji deklarują przywiązanie do Kościoła i kultury chrześcijańskiej. Ale zauważmy, jak u tych osób wygląda moralność – odpowiada Szymański. I wraca pamięcią do sesji, na której podczas dyskusji o sprzedaży terenu firmie „Drosed” zwrócił uwagę skarbnikowi miejskiemu Kazimierzowi Paryle. – Jego żona jest tam główną księgową. Sam powinien chcieć być wyłączony z tej sprawy, bo zaistniał konflikt interesów.
– Leszek Szymański wybiera tych, którzy nie będą mu dłużni – komentuje Dobijański. – Mam wrażenie, że czasami wciąga nas w swoisty spektakl. Wielokrotnie gryzę się w język, żeby nie dać się sprowokować. Trzeba tonować emocje dla dobra demokracji i wizerunku samej Rady.

Inteligencja medialna

Szymański równa się „budzący emocje”. Dlaczego? – Nie chciałbym całkiem spłycać interpelacji pana radnego, ale na pewno część z nich ma na celu zwrócenie uwagi na niego jako na osobę – odpowiada przewodniczący Rady Miasta. Adam Końca nie odniósł takiego wrażenia. – Wierzę w jego dobre i szczere chęci.
Tymczasem Dobijański stawia diagnozę tego przypadku: inteligencja medialna. – Pan Szymański na pewno rozumie funkcjonowanie mediów. Często mówi krótkimi hasłami, które w jego przekonaniu zostaną podchwycone przez dziennikarzy w newsach – zwraca uwagę. Tym razem Końca się z nim zgadza: – Żeby to, co chce powiedzieć, dostało się do mediów, musi użyć takich stwierdzeń i takiej argumentacji. Bez tego by nie zaistniał.
Ale nie zgadza się sam zainteresowany. – Tak mogą komentować tylko osoby nierozumiejące głębi problemów, które podejmuję. To raczej prezydent na sesjach Rady gra w ping-ponga na użytek mediów. Ja nie muszę błyszczeć w gazetach. Jestem z natury bardzo skromnym, cierpliwym i pokornym człowiekiem – zamyka temat.

„Zataniści”, Chopin na butelkach – nie da się ukryć, że radny Szymański jest często obecny w lokalnych mediach. Co ciekawe, nie zawsze mu się to podoba. – Czasem jest mi przykro, że przekręca się moje słowa albo z nich drwi. W wielu przypadkach czuję się bezradny – wyznaje. A czy zamierza coś z tym zrobić? – W miarę moich skromnych możliwości będę się upominał, by nie przekręcano mojego wizerunku.

Niepotrzebnie się uniósł?

Leszek Szymański: - Pytam ludzi, którzy na każdej sesji deklarują przywiązanie do Kościoła. Ale zauważmy, jak u tych osób wygląda moralność. Fot. AB

Zdaniem Końcy samotnemu białemu żaglowi zdarza się jednak wpłynąć na mieliznę. – Bywa, że zaliczy potknięcie albo wpadkę. Ale nikt nie ma monopolu na mądrość – ocenia. A jako przykład podaje interpelację z 29 maja ubiegłego roku. Opis sprawy w zielonym segregatorze jest lakoniczny i nie oddaje temperatury sytuacji. Mowa tu jedynie, że powodem wystąpienia był „incydent, jaki zaistniał po ostatniej Sesji. W momencie opuszczania sali obrad został obrzucony przez mieszkankę przekleństwami” i że Szymański wnioskował, by „podczas trwania Sesji – do chwili opuszczenia Urzędu po zamknięciu obrad – obecny był Strażnik Miejski”. – Niepotrzebnie się uniósł. Nie wiem, czy żałuje – mówi dziś Końca.
A Szymański odpowiada: – Absolutnie nie. W tym przypadku nie chodziło o tę panią. Ja zwróciłem uwagę na zachowanie dyrektora gabinetu prezydenta, pana Orzełowskiego. Nie zareagował i był zadowolony, że wreszcie ktoś nawciskał Szymańskiemu. A prezydent na sesji uczynił z tej pani ofiarę. Albo zakpił sobie z całej sprawy, albo jest zwolennikiem znieważania tych, których uznaje za opozycję.
Dobijański widzi sprawę odwrotnie: – To był przejaw arogancji, jaką pan radny odczuwa wobec osób niepodzielających jego poglądów – uważa. – Nie bardzo się tym interesuję. O ile wiem, nie było żadnych przesłuchań – odpowiada chwilę później, gdy pytam o plotki na temat tego, że sprawa miała znaleźć finał w sądzie. Wiedzy na ten temat nie ma też Końca. – Ale myślę, że są osoby zainteresowane tym, żeby uwikłać pana Szymańskiego w jakieś postępowania sądowe – zdradza. Sam Szymański zaś komentuje krótko: – Wątek z procesem to nic innego jak wymysł mediów, które chciały mi przyłożyć i odwróciły kota ogonem. Oczywiście ta pani nie założyła żadnej sprawy sądowej.

Jak przy Wiejskiej

Czym jeszcze może zaskoczyć Leszek Szymański? – Niezbadane są ścieżki, którymi kroczy pan radny – pozwala sobie na refleksję Dobijański. – Spodziewam się, że im bliżej końca kadencji Rady, tym więcej będzie jego ataków personalnych. Ale trzeba będzie sobie z tym jakoś poradzić – wzdycha.
Adama Końcę pytam o to, czy Szymański zostanie radnym kolejnej kadencji. – On ma stałe grono swoich zwolenników – zaczyna. Przypominam sobie, że to samo powiedział Dobijański. („Tak się przynajmniej wydaje panu radnemu, który kieruje swoje wypowiedzi do osób o zapatrywaniach narodowo-katolickich, zdecydowanie bardziej konserwatywnych niż PiS”). – Więc coś jest na rzeczy – oświadcza Końca. – Ale czy to wystarczy w następnych wyborach? Nie wiem. Wszystko zależy od tego, z jakiej listy będzie startował.
A jaką pointę opowieści o radnym Szymańskim widzi Adam Końca? – Ten człowiek idealnie spełniłby się w roli posła. Ma gadkę i się zna. Występuje na mównicy jak przy Wiejskiej w Warszawie, a nie na Skwerze Niepodległości w Siedlcach. Życzę mu tego, ale on chyba jest za mało elastyczny.

Bartosz Szumowski (tekst niezamówiony)