W przypadku wygranej Tuska, w Platformie natychmiast rozpocząłby się bój o przywództwo, który doprowadziłby do zażartej walki wewnętrznej i w konsekwencji rozłamu. Porażka szefa w sytuacji głębokich rozbieżności ideowych wśród członków PO byłaby jeszcze boleśniejsza. Bo tym, co utrzymuje jako taką jedność w partii po przegranej jest właśnie zbieżność poglądów i spójność ideowa.

Skoro zatem decyzja premiera jest racjonalna to dlaczego dotychczasowe jego poparcie w sondażach nie przechodzi w całości na Bronisława Komorowskiego czy Radosława Sikorskiego? Moim zdaniem dlatego, że ogłaszając decyzję o swojej rezygnacji Donald Tusk popełnił jeden zasadniczy błąd. Mówiąc o pałacach i ozdobnych żyrandolach ośmieszył i zdeprecjonował najwyższy urząd w państwie. Kłóci się to z wizją zdecydowanej większości Polaków, którzy chcą wybierać prezydenta w sposób bezpośredni i dostrzegają szczególną rolę tego urzędu. Nie można w prześmiewczy sposób kwestionować opinii ludzi. Jeśli się to robi, trzeba liczyć się z tym, że część elektoratu zwyczajnie gdzieś odpłynie.

Poza tym, idąc konsekwentnie tokiem rozumowania premiera, część wyborców mogła uznać, że marszałek Komorowski czy minister Sikorski stają do batalii o próżne zaszczyty. Nie zakwestionowali oni bowiem opinii lidera PO, a zatem godzą się wystartować, by w przypadku ewentualnej wygranej ograniczać się do roli marionetkowego reprezentanta siedzącego w pałacu.

Te wszystko sprawia, że na dzień dzisiejszy szanse urzędującego prezydenta oraz któregokolwiek z kandydatów PO są wyrównane. Straty przez Lecha Kaczyńskiego zostały już odrobione. Przed nami kampania wyborcza, która rządzi się swoimi prawami i podczas której nastroje wyborców mogą ulegać gwałtownym wahnięciom.

Na progu olimpiady w Vancouver na miejscu będzie chyba komentarz taki: Lech Kaczyński  jest niewątpliwie długodystansowcem z charyzmą. Ostatnie miesiące pokazują, że systematycznie umacnia on swoją pozycję wyjściową przed finiszem, który w jego wykonaniu jest zazwyczaj imponujący. Dlatego mimo, iż dziś jeszcze w drugiej turze sonduje się jego porażkę, w rzeczywistości staje się powoli głównym pretendentem do reelekcji.